Świętej Trójcy

Historia akcji

Akcję roznoszenia Światła zorganizowano po raz pierwszy w 1986 roku w Linz, w Austrii, jako część wielkich bożonarodzeniowych działań charytatywnych na rzecz dzieci niepełnosprawnych oraz osób potrzebujących. Akcja nosiła nazwę „Światło w ciemności” i była propagowana przez Austriackie Radio i Telewizję (ORF).

Rok później patronat nad akcją objęli skauci austriaccy. Roznosili oni ogień z Betlejem do różnych instytucji – szpitali, sierocińców, urzędów, aby w czasie Bożego Narodzenia stał się on żywym symbolem pokoju, braterstwa, nadziei i miłości.

Każdego roku dziewczynka lub chłopiec, wybrani przez ORF wśród grona dzieci działających charytatywnie, odbierają Światło z Groty Narodzenia Pańskiego w Betlejem. Sam moment odpalania Światła jest wyjątkowy. Miasto Betlejem leży na terytorium Autonomii Palestyńskiej uwikłanej w konflikty polityczne z Izraelem, jednakże na czas odpalenia Betlejemskiego Światła Pokoju zawieszane są działania militarne. W zmieniających się warunkach politycznych, nigdy nie zdarzyło się by Światło nie wyruszyło z Betlejem w swoją drogę. Jeśli ze względu na skomplikowaną sytuację w relacjach izraelsko-palestyńskich zdarzało się, że nikt z Austrii nie mógł odebrać Światła wtedy dzieci izraelskie i palestyńskie przewoziły Ogień do Tel Awiwu, a nawet do samego Wiednia. Ten fenomen czyni ze Światła znak pokoju, poświadczenie wzajemnego zrozumienia i symbol pojednania między narodami.

Do Wiednia Światło przybywa za pośrednictwem austriackich linii lotniczych Austrian Airlines. Na około tydzień przed świętami Bożego Narodzenia w Wiedniu ma miejsce ekumeniczna uroczystość, podczas której Płomień jest przekazywany mieszkańcom miasta i przedstawicielom organizacji skautowych z wielu krajów europejskich.

Związek Harcerstwa Polskiego uczestniczy w betlejemskiej sztafecie od 1991 r. Tradycyjnie przekazanie Światła odbywa się naprzemiennie raz na Słowacji raz w Polsce. Tego samego dnia trafia ono do Krakowa i Częstochowy, skąd rozprzestrzenia się po całej Polsce, aby za pomocą rąk harcerek i harcerzy dotrzeć do wszystkich, którym bliskie jest przesłanie Betlejemskiego Światła Pokoju.

Polska jest jednym z ogniw betlejemskiej sztafety. Harcerki i harcerze przekazują Światło dalej na wschód: do Rosji, Litwy, Ukrainy i Białorusi, na zachód do Niemiec, a także na północ do Danii.

Tekst i foto Karol Niewęgłowski - dziękujemy!

Czytaj dalej... "39. rocznica wprowadzenia stanu wojennego"

W niedzielę, 6 grudnia na Mszy świętej z udziałem dzieci pojawił się nieoczekiwanie gość z daleka i wygłosił do najmłodszych kilka słów o sobie, jak również nt. odczytanej Ewangelii.

Skorzystanie z dyspensy od uczestnictwa w Eucharystii niedzielnej lub świątecznej jest przywilejem, a nie obowiązkiem – podkreślił rzecznik Konferencji Episkopatu Polski ks. Leszek Gęsiak SJ.

Rzecznik Episkopatu zaznaczył, że uczestnictwo we Mszy św. transmitowanej w mediach społecznościowych oraz przez radio i telewizję nie jest tożsame z udziałem w Eucharystii w kościele. „Msza św. internetowa lub telewizyjna nie jest pełnym uczestniczeniem w Ofierze Chrystusa, chociażby dlatego, że nie ma możliwości przystąpienia do sakramentów” – zauważył.

Ks. Gęsiak zwrócił uwagę, że dyspensa od uczestnictwa we Mszy św. niedzielnej oraz w święta nakazane dotyczy wszystkich wiernych. „Tym niemniej skorzystanie z niej jest przywilejem, a nie obowiązkiem i powinno odbywać się po głębszym namyśle. Racją, dla której dyspensy zostały ogłoszone, są obowiązujące przepisy sanitarno-epidemiologiczne, znacznie ograniczające liczbę osób mogących uczestniczyć w nabożeństwach w kościołach” – zaznaczył.

Przypomniał również Apel Prezydium Konferencji Episkopatu Polski na Adwent, w którym biskupi wezwali kapłanów do „jeszcze większej gorliwości duszpasterskiej” w towarzyszeniu wiernym w ich codziennych zmaganiach. „Wezwanie to można odnieść również do okresu świątecznego, aby – w miarę możliwości – stworzyć wiernym warunki do uczestniczenia w Eucharystii w kościele np. poprzez zwiększenie liczby Mszy św.” – powiedział rzecznik Episkopatu.

BP KEP (za: Podlasie24.pl)

8 grudnia od godzinie 21.00, w porze Apelu Jasnogórskiego, prosimy wszystkich ludzi sumienia, aby solidarnie zapalili w oknach swoich domów świece i roratnie lampiony. W duchowej jedności z Jasną Górą odmówmy jedną dziesiątkę różańca w intencji ładu moralnego i pokoju społecznego w naszej Ojczyźnie.

Z Jasnej Góry modlitwie tej będzie przewodniczył abp Wacław Depo. Transmitować ją będą stacje katolickie. Inicjatywie błogosławi abp. Stanisław Gądecki, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski.

Największe zwycięstwo Maryi dokonało się nie przez bunt, ale przez posłuszeństwo Bogu oraz przyjęcie pod swoje serce i do swojego życia Jezusa Chrystusa. Świat wciąż nie ma lepszej odpowiedzi na zło, które przekracza granice tego świata. W Godzinkach o Niepokalanym Poczęciu NMP śpiewamy: „Potężna czartu jesteś, w szyku obóz silny, bądź chrześcijan ucieczką i port niemylny”. Ufność w Jej moc i pomoc jest dla nas źródłem nadziei i odwagi.

Nie pozwólmy, aby opanował nas strach przed ludźmi, którzy otwarcie wypowiadają wojnę wszystkiemu, co święte. Nie namawiamy do wychodzenia na ulice. Wulgarność i awantury to nie nasz styl. Ale światła nie chowajmy pod korcem. Postawmy je tego wieczoru w naszych oknach.

Św. Jan Paweł II, 13 grudnia 1981 r., gdy komuniści wypowiedzieli Polakom wojnę też postawił świecę w papieskim oknie na znak solidarności z rodakami i wezwał nas do modlitwy. Wobec współczesnych zagrożeń miejmy odwagę 8 grudnia o 21.00 powtórzyć ten znak.

tekst i zdjęcie: xPB/podlasie24.pl

Czcigodni Księża, Osoby Życia Konsekrowanego,
Drodzy Bracia i Siostry!

Rozpoczynamy Adwent – czas oczekiwania na ponowne przyjście Chrystusa,a zarazem czas przygotowania na zbliżające się Święta Bożego Narodzenia. Być może Adwent bardziej kojarzy się nam z przygotowaniem do nadchodzących Świąt niż z oczekiwaniem na powtórne przyjście Pana. Ale w usłyszanej przed chwilą Ewangelii Jezus mówiąc do swoich uczniów: „Czuwajcie, bo nie wiecie kiedy Pan przyjdzie. Jeszcze raz mówię wam: czuwajcie” wyraźnie wzywa ich do przygotowania się na spotkanie z Nim na końcu czasów. Ten ewangeliczny nakaz, jako współcześni uczniowie Chrystusa,  odnosimy do siebie i może zastanawiamy się, dlaczego Pan Jezus tak zdecydowanie przypomina nam o czuwaniu, o byciu przygotowanym na Jego przyjście? Ponieważ czuwanie jest zawsze związane z troską, aby nie utracić tego co posiadamy, co zostało nam dane, a co jest warunkiem ponownego spotkania z Nim na końcu czasów. Na tym spotkaniu zależy Jezusowi i powinno zależeć także nam. Jeśli więc chcemy się z Nim spotkać, winniśmy czuwać by nie utracić niczego, co charakteryzuje ucznia Jezusa, co stanowi o jego tożsamości – a więc nie możemy utracić łaski wiary. Pamiętamy zapewne pytanie Jezusa zapisane w 18 rozdziale Ewangelii według św. Łukasza: „Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?” Trzeba więc na początku tego Adwentu nie tylko zastanowić się nad jakością naszej wiary, ale także umieć dostrzec liczne jej zagrożenia – zarówno te przychodzące z zewnątrz wspólnoty Kościoła, jak i te pochodzące z jego wnętrza.  Czytaj dalej... "List pasterski Biskupa Siedleckiego Kazimierza Gurdy na Adwent 2020 r"