25 marca obchodzimy Uroczystość Zwiastowania Pańskiego.
Od ponad 20 lat tego dnia w Kościele w Polsce obchodzimy
Dzień Świętości Życia. Jego celem jest budzenie wrażliwości na sens
i wartość ludzkiego życia od poczęcia aż do naturalnej śmierci.
W tym dniu wiele osób składa przyrzeczenia
DUCHOWEJ ADOPCJI DZIECKA POCZĘTEGO.
PYTANIA I ODPOWIEDZI
DOTYCZĄCE DUCHOWEJ ADOPCJI
Jak zrodziła się duchowa adopcja?
Powstała po objawieniach w Fatimie, stając się odpowiedzią na wezwanie Matki Bożej do modlitwy różańcowej, pokuty i zadośćuczynienia za grzechy, które najbardziej ranią Jej Niepokalane Serce. W roku 1987 została przeniesiona do Polski. Pierwszy ośrodek duchowej adopcji powstał w kościele OO Paulinów w Warszawie. Stąd rozprzestrzenia się na cały kraj i poza jego granice.
Duchowa Adopcja jest też spełnianiem Jasnogórskich Ślubów Narodu:
"Święta Boża Rodzicielko i Matko Dobrej Rady. Przyrzekamy Ci z oczyma utkwionymi w żłóbek betlejemski, że odtąd staniemy na straży budzącego się życia. Walczyć będziemy w obronie każdego dziecięcia i każdej kołyski równie mężnie, jak nasi ojcowie walczyli o byt i wolność narodu, płacąc obficie krwią własną. Gotowi jesteśmy raczej śmierć ponieść, aniżeli śmierć zadać bezbronnym. Dar życia uważać będziemy za największą łaskę Ojca wszelakiego życia i za najcenniejszy skarb Narodu."
Co to jest duchowa adopcja?
Duchowa adopcja jest modlitwą w intencji dziecka zagrożonego zabiciem w łonie matki, osobistym wypełnianiem Jasnogórskich Ślubów Narodu, pomocą dla osób cierpiących z powodu grzechu aborcji. Trwa dziewięć miesięcy i polega na codziennym odmawianiu jednej tajemnicy różańcowej (Ojcze Nasz i 10 Zdrowaś Maryjo) oraz specjalnej modlitwy w intencji dziecka i jego rodziców (jej tekst znajduje się poniżej).
Duchowo adoptujemy każdorazowo tylko jedno dziecko, którego życie zagrożone jest aborcją. Jego imię zna tylko Bóg i On sam nam je wybiera. Do modlitwy można (ale nie trzeba) dołączyć dowolnie wybrane dodatkowe postanowienia.
Modlitwa codzienna Panie Jezu, za wstawiennictwem Twojej Matki, Maryi, która urodziła Cię z miłością, oraz za wstawiennictwem św. Józefa, człowieka zawierzenia, który opiekował się Tobą po narodzeniu, proszę Cię w intencji tego nie narodzonego dziecka, które duchowo adoptowałem, a które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady. Proszę, daj rodzicom miłość i odwagę, aby swoje dziecko pozostawili przy życiu, które Ty sam mu przeznaczyłeś. Amen. |
Jakie mogą być dodatkowe postanowienia?
Dodatkowymi postawieniami mogą być na przykład: częsta Spowiedź i Komunia Święta, adoracja Najświętszego Sakramentu, czytanie Pisma Świętego, post o chlebie i wodzie, walka z nałogami, pomoc osobom potrzebującym, dodatkowe modlitwy (litanie, nowenny, koronki...). Nie są one jednak obowiązkowe.
Jak można podjąć Duchową Adopcję?
Duchową Adopcję rozpoczynamy od złożenia przyrzeczenia, które można złożyć także prywatnie. Zaleca się, aby zostało to uczynione w któreś ze Świąt bądź Uroczystości poświęconych Matce Bożej. Należy wówczas odczytać formułę przyrzeczenia, najlepiej przed Krzyżem lub obrazem, i od tego momentu przez kolejnych dziewięć miesięcy odmawiać jedną dowolnie wybraną tajemnicę różańca oraz modlitwę w intencji dziecka i rodziców (tzw. Modlitwę codzienną)
Formuła przyrzeczenia Duchowej Adopcji Najświętsza Panno, Bogarodzico Maryjo, wszyscy Aniołowie i Święci, wiedziony(a) pragnieniem niesienia pomocy w obronie nienarodzonych, (ja, ....................) postanawiam mocno i przyrzekam, że od dnia .................... w Święto / Uroczystość .................... biorę w duchową adopcję jedno dziecko, którego imię Bogu jest wiadome, aby przez 9 miesięcy każdego dnia modlić się o uratowanie jego życia oraz o sprawiedliwe i prawe życie po urodzeniu. Postanawiam:
|
Kto może podejmować duchową adopcję?
Każdy - osoby świeckie, konsekrowane, mężczyźni, kobiety, ludzie w każdym wieku. Jedynie dzieci podejmują ją pod opieką rodziców. Można ją podejmować wielokrotnie, jednak tylko po wypełnieniu wcześniejszym zobowiązań. Za każdym razem trzeba złożyć przyrzeczenie.
Czy jest grzechem, jeżeli danego dnia zapomni się odmówić modlitwę
Zapomnienie nie jest grzechem. Grzechem jest świadome i dobrowolne zlekceważenie składanego Bogu przyrzeczenia.
Czy przerywa się duchową adopcję, gdy zaniedbało się modlitwę przez dłuższy czas?
Długa przerwa (miesiąc, dwa) przerywa duchową adopcję. Należy wtedy ponowić przyrzeczenie i starać się je dotrzymać. W wypadku krótkiej przerwy należy duchową adopcję kontynuować, przedłużając modlitwę o opuszczone dni.
